Jak rozmawiać o depresji?

Choroby psychiczne – a w tym depresja – to nie jest na pewno łatwy temat do rozmów. Osoby chore obawiają się negatywnych ocen, a cała reszta nie wie, jak poruszyć ten temat i jednocześnie kogoś nie urazić. Oczywiste jest to, że możemy czegoś nie wiedzieć – nawet wtedy, gdy nas to dotyczy. Najważniejsze jest to, aby w ogóle chcieć rozmawiać – chcieć się dokształcać i uczyć tego, jak powinno się wspierać drugiego człowieka w tej trudnej sytuacji.

Największy problem mają rodzice, którzy wiedzą, że muszą wspierać swoje dzieci w walce z depresją – ale jednocześnie nie dopuszczają jeszcze tak naprawdę do siebie tej myśli, iż ich dziecko cierpi na problem natury psychicznej. W Polsce nie mówi się o tym zbyt często, ponieważ przez lata zdrowie psychiczne było zaniedbywane. W wielu rodzinach mamy więc jeszcze takie osoby, które z całą pewnością zareagują negatywnie na każdą wzmiankę o depresji czy leczeniu u psychologa. Trzeba z tym walczyć, bo przez takie właśnie podejście ludzie każdego dnia dalej cierpią i czują się osamotnieni.

Dobre nastawienie

Jeśli zamierzasz w trakcie rozmowy z osobą chorą na depresję, udzielać jej porad – nie rób tego. To jest zadanie dla psychologa bądź dla psychiatry – a my możemy w ten sposób komuś zwyczajnie zaszkodzić. Trzeba tutaj pamiętać o tym, że depresja i chwilowy gorszy nastrój to coś zupełnie innego – nie jesteśmy w stanie zwalczyć choroby psychicznej z pomocą pozytywnego nastawienia czy większej aktywności fizycznej. Czasami nawet takie leki, jak Pramolan czy Ketrel to za mało.

W trakcie rozmowy musimy pozwolić na to, aby osoba chora mogła szczerze wyrażać swoje obawy – nie ma nic dziwnego w tym, że chce ona rozmawiać o swojej depresji. Jednocześnie jednak musimy też zrozumieć to, że ktoś inny może unikać takich tematów – dla takiej osoby sposobem walki z depresją jest właśnie zajęcie się innymi sprawami. Nie umniejszajmy żadnych doświadczeń naszego rozmówcy i przede wszystkim bądźmy obecni.

Zapewnienie wsparcia

Osoba chorująca na depresję ma często wrażenie, że cały świat jest przeciwko niej – rodzina nie rozumie jej problemu i oskarża ją o lenistwo. Pracodawca chce znać przyczynę wystawienia zwolnienia lekarskiego i prosi o szybki powrót do pracy. Nauczyciele krytykują ucznia za to, że się nie uczy i nie ma na nic siły. Ciężko jest zmienić podejście każdej takiej osoby, ale my możemy stanowić wsparcie, dzięki któremu wspomniane sytuacje przestaną być aż tak przytłaczające. To będzie najważniejsze dla naszego partnera, przyjaciela, rodzica czy dziecka z depresją.

Artykuł partnera