Czy korekta uszu to błąd?

Niektórzy ludzie z góry zakładają, że jakakolwiek poważniejsza ingerencja w wygląd człowieka to błąd. Dlaczego? Dlatego, że musimy zaakceptować to, jak wyglądamy i nie wolno nam niczego zmieniać. To nie jest jednak prawda – to nasze ciało i jeśli chcemy to możemy tak naprawdę zmienić w nim bardzo dużo rzeczy. To nie jest oczywiście dobre i trzeba znać umiar – ale nikt nie może nam zabronić walki z kompleksami w taki sposób. Tym bardziej, jeśli od dawna wiemy już, że coś nam nie odpowiada i chcemy podjąć świadomą decyzje, aby to naprawić. Do tego rodzaju poprawek zalicza się korekta uszu.

Korekta uszu to zupełnie bezpieczny zabieg, który można przeprowadzić w różnych sytuacjach. Otoplastyka sprawdzi się u osób, które mają zarówno odstające uszy – jak i po prostu nie odpowiada im ich kształt. Czasami rodzimy się z deformacją lub problem pojawia się na przykład po wypadku – to także zupełnie logiczne usprawiedliwienie decyzji o wykonaniu zabiegu. Procedurę przeprowadza tutaj chirurg plastyczny i całość raczej nie trwa długo.

Przebieg otoplastyki

Korekta uszu najpewniej potrwa 2-3 godziny i potem możemy udać się do domu – nie ma żadnych przeciwwskazań. A jak w ogóle odbywa się całość takiego zabiegu? Na samym początku musimy oczywiście wybrać się na konsultacje i przedstawić swój problem – to tam chirurg odpowie na nasze pytania i doradzi nam, z jakiej metody możemy skorzystać i czy w ogóle ma to sens. Na szczęście korekta uszu zwykle zostaje od razu zaakceptowana i zaplanowana – nie jest to skomplikowany zabieg, a lekarz wie, że dzięki niemu pacjent szybko poczuje się sam ze sobą dużo lepiej. 

Zabieg odbywa się z wykorzystaniem znieczulenia miejscowego i wybór konkretnej techniki to zadanie chirurga – wszystko będzie zależało od indywidualnego przypadku. Zwykle musi on dokonać nacięcia lub pozbyć się nadmiaru skóry lub chrząstki. Jego zadaniem jest tak naprawdę wymodelowanie ucha w taki sposób, aby wyglądało ono dobrze i usatysfakcjonowało pacjenta.

Co nas czeka po zabiegu?

Korekta uszu nie wymusza na nas na szczęście wielu poświęceń – aczkolwiek dalej warto na pewno stosować się do wszelkich zaleceń specjalisty. Wytłumaczy nam on, jak mamy zmieniać opatrunek i kiedy możemy powrócić do aktywności fizycznej. Na pewno trochę bardziej utrudnione będzie spanie – potrzebne będzie nam tutaj podwyższenie z poduszek, które uniemożliwi przypadkowe obrócenie się na bok i brzuch. Po dwóch tygodniach zdejmujemy szwy i czeka nas jeszcze noszenie specjalnej opaski – ale nie jest to bardzo niekomfortowe.

Artykuł partnera